Vandaag gaan we het rondje compleet maken door terug te keren naar ons eerste hotel in Kissimmee. Het eerste stuk vanaf Tallahassee is vrij eentonig en af en toe vallen er pittige regenbuien. Het mooie weer van de afgelopen weken laten we vandaag definitief achter ons.

Terwijl ik als kilometervreter de blik op oneindig heb gaat Renske met haar iPad helemaal op in een zogenaamd coindozer spelletje en ligt Julian achterin voor Pampus. De tjikkies hebben hem gisteravond iets te veel energie gekost.

Na een uurtje of twee een korte break voor een kop koffie en weer door. Rond het middaguur beginnen we toch wat trek te krijgen. Langs alle snelwegen wordt ruim voor de afslag aangegeven wat er te verkrijgen is, een erg handig systeem. Zo staan er borden met benzinepompen, hotels en (junkfood) restaurants.

In junkfood hebben we niet echt zin dus besluiten we een supermarkt op te zoeken. Van de snelweg af en even bij McInternet kijken waar de dichtstbijzijnde Walmart is gevestigd. We hebben geluk want op 5 minuten rijden zit er eentje.

Binnen de kortste keren zitten we met zijn drieën in de auto te knagen aan een enigszins 'normale' maaltijd. Brood, salades, zalm en fruit. Het is een beetje aanklooien in de auto, Renske krijgt er een campinggevoel bij, maar het smaakt meer dan prima! Wat dat betreft ben je het buiten de deur eten ook wel weer zat na een paar weken. Dat is dan ook het enige minpuntje want naar huis gaan is wel het laatste dat we op dit moment willen.

Hoe dichter we bij Orlando komen hoe heviger de buien worden. Het is hier redelijk vlak en je hebt weidse uitzichten dus zie je de bui van veraf aankomen. Af en toe lijkt het alsof we een muur van water binnenrijden met hooguit twee autolengten zicht. De strepen op het wegdek zijn bijna niet meer te zien, zo hard gaat het te keer. Binnen enkele minuten stopt het ook weer heel abrupt en heb ik de zonnebril weer nodig.

Bij het hotel aangekomen volgt de gebruikelijke incheckprocedure. Renske vertelt de receptioniste dat we hier de eerste nacht ook hebben geslapen. Mevrouw glimlacht, vindt het leuk dat we zijn teruggekomen, en gaat verder met de afhandeling. Als ze het even niet kan vinden in de computer vraagt ze of we nog steeds dezelfde achternaam hebben. Gelijk pareer ik de vraag met 'Natuurlijk, die hebben we afgelopen weken niet veranderd!' Ze heeft gelukkig in de gaten dat het niet zo'n bijster intelligente vraag was.

Ze vraagt vervolgens of we op de eerste etage een kamer willen of liever wat hoger. 'Maakt dat nog wat uit met betrekking tot het verkeerslawaai?' Dat blijkt niet zo te zijn. We moeten sowieso met de lift naar boven dus dat maakt verder ook geen verschil.

We stappen de lift in, alle verdiepingen staan aangegeven, behalve verdieping 1. Omdat hier drie liften zijn, zijn er misschien aparte liften. Even en oneven of wat dan ook. De vier koffers, bjoetiekees, wat losse tasjes, camera's, rugzak, schoenen, etc. gaan de lift weer uit. Er komt een paar tellen later een medewerker van het hotel die ons wederom naar de lift stuurt. We vertellen haar dat we naar de eerste verdieping moeten maar dat dat knopje niet in de lift aanwezig is.

Op haar aanraden gaan de vier koffers, bjoetiekees, wat losse tasjes, camera's, rugzak, schoenen, etc. de lift weer in. Op naar de dichtstbijzijnde verdieping dan maar en dat is de tweede. De vier koffers, bjoetiekees, wat losse tasjes, camera's, rugzak, schoenen, etc. gaan de lift weer uit en met de volle bepakking gaan we op zoek naar kamer 103. Niet te vinden natuurlijk!

Renske stelt voor dan maar met de trap een verdieping te zakken. Dus..... met de vier koffers, bjoetiekees, wat losse tasjes, camera's, rugzak, schoenen, etc. lopen we het trappenhuis in, drie trappen naar beneden voordat we de eerste deur tegenkomen. We zwaaien ‘m open en.....

..... we staan met de vier koffers, bjoetiekees, wat losse tasjes, camera's, rugzak, schoenen, etc. weer in de lobby! Volgens de receptioniste en later de andere medewerkster moesten we met de lift naar boven. Er blijkt echter naast de receptie een gang te zijn (dus op de begane grond) waar kamers zijn, en ook die van ons!

De vier koffers, bjoetiekees, wat losse tasjes, camera's, rugzak, schoenen, etc. droppen we op de kamer, 'face timen' nog even naar Holland, en gaan op pad naar een mall waar de grote kledingmerken zijn gevestigd. Je kan tenslotte niet met een lege koffer thuiskomen. Hij moet gevuld zijn anders gaat de boel schuiven en krijg je kreukels.

Het is zondag en dat is goed te merken. Overal waar je bij winkels komt zijn belachelijk grote parkeerplaatsen aangelegd. Ik heb nooit begrepen waarom want als wij er zijn is nog geen tien procent bezet, en dat is nog hoog ingeschat. Vandaag is het echter een gekkenhuis, alles staat vol tot in het gras aan toe.

Het lukt uiteindelijk om een plekje te vinden en weldra storten we ons in het gedrang. Gezellig shoppen, van winkel naar winkel. We lopen er een paar uur rond, tot sluitingstijd, en dat is eigenlijk te kort.

Terug in het hotel bekijken we onze trofeeën nog even, springt Julian het zwembad in en is deze dag ook weer voorbij. Een aardige rit en voor de rest eigenlijk een weinig spannende dag. Alleen dat akkefietje met de vier koffers, bjoetiekees, wat losse tasjes, camera's, rugzak, schoenen, etc.....